اثر تغذیه تکمیلی در زمان جفتگیری و آخر آبستنی بر خصوصیات تولیدمثلی میشهای سنجابی

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تغذیه کمکی در زمان جفتگیری وآخر آبستنی بر خصوصیات تولید مثلی میشهای نژاد سنجابی انجام شد. در این بررسی از 32 رأس میش نژاد سنجابی 6-4 سال با میانگین وزنی 78/7±23/55 کیلوگرم در یک دوره به مدت 180 روز از اواخر شهریور تا اسفندماه 1388 استفاده شد. میشها بر اساس وزن زنده به 16 بلوک تقسیم شدند و سپس به طور تصادفی در یکی از دو گروه غذایی شاهد با جیره پایه و یا تکمیلی شامل جیره پایه بعلاوه مواد متراکم قرار داده شدند. جیره پایه هر دو گروه آزمایشی(شاهد و تکمیلی) برای دوره زمانی دو هفته قبل از جفتگیری تا دو هفته پس از آن بر اساس یونجه و کاه گندم با نسبت50/50 تنظیم گردید و بطور آزاد در اختیار دامها قرار گرفت، میشهای گروه دوم(تکمیلی) علاوه بر جیره پایه در مدت فوق روزانه 300 گرم مواد متراکم(متشکل از 40%دانه جو،40% ذرت و20%کنجاله سویا با غلظت انرژی خام و پروتئین خام به ترتیب 52/4 مگاکالری و 160 گرم به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک) دریافت نمودند. در روز دوم شروع دوره تغذیه تکمیلی همزمان سازی فحلی میش ها با استفاده از دو تزریق پروستاگلاندین(pgf2?) به مقدار125 میکروگرم و فاصله 11 روز انجام شد و جفتگیری به صورت طبیعی صورت گرفت. در طی دوره تغذیه تکمیلی مصرف خوراک به طور روزانه اندازه گیری شد و وزن زنده میشها در زمان جفتگیری و 2 هفته پس از جفتگیری، به صورت انفرادی ثبت گردید. پس از گذشت دو هفته از زمان جفتگیری همه میشهای آبستن تا 30 روز مانده به زایش به طور گروهی نگهداری شدند و در طی این زمان جیره پایه بطور آزاد در اختیار آنها قرار داده شد. به منظور بررسی تغذیه تکمیلی در آخر آبستنی بر صفات زمان زایش در روز120 آبستنی، میشها در هر گروه به طور تصادفی به دو زیرگروه تقسیم شدند. از هر گروه شاهد و تکمیلی یک زیرگروه بطور تصادفی در یکی از دو گروه شاهد آبستنی یا تکمیلی آبستنی قرار داده شدند، از این زمان تا هنگام زایمان جیره غذایی گروه های شاهد آبستنی یا تکمیلی آبستنی شامل بترتیب جیره پایه(مشابه جیره پایه زمان جفتگیری) و جیره پایه بعلاوه 300 گرم مواد متراکم( مشابه مواد متراکم زمان جفتگیری) بود. صفات اندازه گیری شده در زمان زایش شامل وزن زنده میشها در زمان زایش، وزن تولد بره، ترکیب و تولید آغوز بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد تغذیه تکمیلی در زمان جفتگیری باعث افزایش معنی داری درصد دوقلوزایی شد(05/0p<). ولی وزن زنده میش در زمان جفتگیری و 2 هفته پس از جفتگیری، درصد آبستنی، درصد زایش و طول دوره آبستنی در گروه های آزمایشی تفاوت آماری معنی داری نداشت، اگرچه درصد آبستنی و درصد زایش در گروه تغذیه تکمیلی به طور عددی بالاتر بود(05/0p>). همچنین نتایج حاصل از آزمایش تغذیه تکمیلی در 4 هفته آخر آبستنی افزایش معنی دار وزن تولد بره و تولید آغوز را نشان داد(05/0p<)، اما ترکیب آغوز و وزن زنده میش در زمان زایش تحت تاثیر تغذیه تکمیلی قرار نگرفت(05/0p>). نتایج حاصله نشان داد که استفاده از جیره کمکی در زمان جفتگیری وآخر آبستنی باعث بهبود خصوصیات تولیدمثلی میشهای نژاد سنجابی می گردد.